آه

در دل آینه  پر از آه است

آه از راه دل که بی راه است

عشق و میل و محبت و احساس

زیر بار فشار و اکراه است

آه از جنگل هنرمندان

شیردر آن شکار روباه است

ما که از چاله در نیامده ایم

پس چرا پیش رویمان چاه است؟

قلبمان می تپد ولی این قلب

دستش از روزگار کوتاه است

جای صبحانه هی زمین خوردیم

شب به شب هم خوراکمان ماه است

زنده هستیم و جایمان خالیست

بعد مردن برایمان جا هست؟

آرش بنده بهمن