خالی

0-

یک پنجره باز بود و آجر می شد...

بی پایه ترین میز تصوّر می شد

انسان معاصرم،همیشه سرِ کار

از خالیِ زندگی، دلم پر می شد

1-

هم قهوه ی ترک و ارمنی موجود است

هم منزوی و براهنی موجود است

جایی که دلِ شکسته کاسب شده است

دلتنگی آدم آهنی موجود است

2-

هی توی سرم صدای تق تق باشی

بین دلم و سرم معلّق باشی

تو آمده ای همیشه من را بکشی

ای شعر، عزیز من، موفّق باشی

3-

در منصب بی فایده جا می گیرند

از روز تولدت عزا می گیرند

آنها که به شعرتان حسودی بکنند

ایراداتِ پرت و پلا می گیرند

4-

بسیار حیا که نه، هیاهو دارد

نه مزّه، نه خاصیّت، ولی بو دارد

می گفت: کسی به گرد پایم نرسید

حق داشت، به جای سر و پا رو دارد

5-

از جنس جنون مغز صدها باید...

در هر باید هزار شکّ وشاید...

گفتند: بخواب، حالت اصلاً خوش نیست

خوابم که نمی رود، فقط می آید

6-

کی بود؟ به وقت گاه و بیگاه خودش

خندید به روزگار و به راه خودش

بغضش ترکیده بود و از خود بی خود

خندید به ریش ناخودآگاه خودش

7-

تنهایی و اشک و خاک، کاشی می شد

هر روز حیات آب پاشی می شد

من بودم و یک عمر نبودی جانم

ای کاش نباشم که تو باشی، می شد؟

8-

خاک است که با گریه کمی گِل شده است

مردی ست که غرق توی ساحل شده است

دیوانگی اش به زورعاقل شده است

روزی که شناسنامه باطل شده است

9-

قلب من از انقراض ماموت تر است

خشک است از آن کویر هم لوت تر است

با هر تپشی که می تپد می گوید:

احوال جهان به من چه مربوط تر است

10-

هر دفتر خالی که گشودن دارد...

هرجا قلمی میل سرودن دارد...

انگار جنازه ای درون قلبم

احساسِ دوباره زنده بودن دارد

11-

سخت است که هم سگ نگهبان باشی

هم گلّه ء گوسفند و چوپان باشی

هم گرگ شوی که گلّه ات را بدری

پیروز شوی ولی پشیمان باشی

12-

هم مورچه ای و هم هزاران دانه

هم شمعی و هم آتش و هم پروانه

می خندی و فکرت به کجاها نرسید

ای آرش بنده بهمن دیوانه